wiosenne wyzwania

Wczorajszy dzień był niesamowicie męczący, ale w bardzo pozytywnym znaczeniu. Spotkałam się z przyjaciółką, pochodziłyśmy po plantach, porozmawiałyśmy, odwiedziłyśmy gimnazjum. Później spotkałam się jeszcze z kolegą, dużo chodziliśmy, wybraliśmy się na kopiec Kraka, miałam bardzo niewygodne buty i dlatego dziś nie planuję już nigdzie chodzić, a dać trochę odpocząć moim nogom, które bardzo odczuwają trudy wczorajszego dnia. Pod wieczór miałam jeszcze angielski, więc cały dzień spędziłam poza domem. Szczerze mówiąc jestem typem domatora, albo raczej samotnika. Bo w sumie lubię spędzać czas poza domem, ale w samotności lub towarzystwie tylko jednej osoby. Gorzej czuję się w dużej grupie osób, wtedy zazwyczaj nie mówię zbyt wiele, tylko słucham, czując się nieco niepewnie. Czasem mam tak, że towarzystwo drugiej osoby jest dla mnie niezbędne, a czasem tak, że najchętniej zamknęłabym się w jakiś czterech ścianach z książką w ręce.

 Muszę Wam się pochwalić, że biegam! Dążę tym samym do spełnienia kolejnych dwóch punktów z mojej listy stu rzeczy, które chcę zrobić w życiu, której, swoją drogą, chyba poświęcę jakieś osobne miejsce na blogu, ponieważ ostatnio dość często o tym wspominam. Punkty te brzmią:

71. Biegać.

Krótko, zwięźle i na temat. Bieganie to jedna z niewielu rzeczy, które naprawdę chcę robić, wymagająca ode mnie aktywności fizycznej. Nie wiem, czy już Wam pisałam, ale nie potrafię wykonywać żadnych domowych ćwiczeń, ponieważ bardzo mnie one... nudzą. I dlatego najdłuższy czas ich wykonywania w moim przypadku wynosi zaledwie pięć dni.

83. Wziąć udział w maratonie.

Chciałabym bardzo, bardzo, bardzo! Wiadomo, maraton nie jest dla każdego, nie wiem, czy dałabym radę przebiec cały maraton, ale dopuszczam również jakiś półmaraton, czy minimaraton. Oczywiście nie chcę wziąć udziału w maratonie w tym roku, ale w przyszłym lub jeszcze następnym, gdy będę już nieco bardziej wprawiona w bieganiu, nie jak teraz.

Trzymajcie kciuki, żeby pogoda dopisywała i nie przeszkadzała w bieganiu!